Rok 1980. Oboz harcerski w Lubie.
Na ten obóz wzięłam ksiązkę Ożogowskiej "Głowa na tranzystorach". W połowie obozu nastąpił etap wymieniania się książkami. Przyszedł do mnie Andrzej Mamcarz i mówi pożycz "Głowę", a ja ci pożyczę Nienackiego. No ok. Zamieniliśmy się. Natychmiast okazało się, że jego Nienacki to "Uwodziciel", więc coś nie bardzo dla 13 letniej panienki, ale co tam przeczytałam i to, bo w końcu byłam molem książkowym. Jak przyszło do powtórnej zamiany to "Głowa" była pomazana. Andrzej przerobił prawie wszystkie rysunki. Bohaterowie mieli genitalia, doszły też nowe postaci, które oczywiście uprawiały seks itd. Rysunki (w oryginale Milklaszewskiego) zyskały też niewybredne dialogi. (szoruj stad pętaku! Ja ci dam pętaka ty stemplu gromadzki.) Potem w książce podpisali mi się prawie wszyscy którzy byli na obozie, a na następne obozy to już zawsze brałam jakąś książkę, w której się wszyscy podpisywali na pamiątkę.
To jednak nie koniec. Minęły lata... książka stała na półce. Pewnego razu umówiłam sie na wywiad z Gwidonem Miklaszewskim. Naszykowałam książki, które ilustrował. "Głowę" nawet zapakowałam do torby, ale w ostatniej chwili przypomniałam sobie rysunek z dwoma bzykającymi się na dachu autobusu ptakami, które mają gołe dupy i podpis: "dyr dyr dyr. ziuch ziuch ziuch" i zostawiłam książkę w domu. Miklaszewski pewnie by padł! Jakieś 2 lata temu książkę zaczął czytać mój syn. (wcześniej ja czytałam mu na głos) Oczywiście przeróbki rysunków były dodatkową atrakcją. Do dziś zdarza się, że jak przychodzą do niego koledzy to pokazuje to jako sensację. Kiedy spytałam syna co powie autor przeróbek na ich widok, to Maciek jęknął "O jezu! i pokręcił głową! :)
Ale moim zdaniem obciachu nie ma. Norma, gdy jest się nastolatkiem. Nawet wnuka Ożogowskiej (Marcina Ożogowskiego), z którym pracuję rysunki ubawiły.
